پیام نوروز وبهار87 NGO مشارکت اجتماعی, فرهنگی زنان . 7/2/87
تقدیم به ملت ایران به ویژه زنان / زنان فعال سیاسی/ اجتماعی/ فرهنگی /تاریخی
به آستانه دردانه نا زنین آزادی که عطر دل انگیز حضورش را در گوشه گوشه زندگانی ام استشمام می کنم
به طراوت جاودانه جانم که از شمیم بی بدیلش روزگارم رنگ وبو گرفته است
تقدیم به فعالان ادبیات شعر ایران
تقدیم به فعالان وتلاشگران راه آزادی
تقدیم فعالان کمپین یک میلییون امضاء
تقدیم به فعالان دفتر تحکیم وحدت /
تقدیم به فعالان جنبش کارگری ایران
و............................................................................
این ادبیات از سروده شعر شاعران آزاده که به ترتیب نام آنان در ذیل ذکر شده است . انتخاب گردیده است
بهار 87 را با نام ویاد آنان شروع می کنیم
کنون که آمدیم به اوجها زسرزمین عطرها ونورها
من از ستاره سوختم لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل ستاره چین برکه های شب شدم
به راه پر ستاره می کشانیم فراتر ازستاره می نشانیم
نگاه کن من کجا رسیده ام به کهکشان, به بیکران
نشانده ای مرا کنون به زورقی زعاجها,ابرها ,بلورها
ای اوجها / موجها/ تو می دمی و آفتاب میشود
مرا از این ستاره ها جدا مکن
...................................................................................................
آسمان چون پرند مینا رنگ آب چون آبگینه ای بی رنگ
ای جویبار جاری زین سایه برگ مگریز
گاینگونه فرصت از کف دادن بیشماران
ای مهربانترازبرگ در بوسه های باران
مرغ اندیشه مانده از پرواز
......................................................................................................
ای عطر ریخته عطر گریخته
دل عطر دان_ خالی و پر انتظار تست
اول بیخ در زمین سخت کند پس سربرآرد و خود را در درخت پیچد
وهم چنان رود تاجمله درخت را فرا گیرد وچنان اش در شکنجه کشد
گر/ نم/ در میان برگ درخت نماند تا آنگاه که درخت خشک شو
.......................................................................................................
احساس میکنم در بد ترین دقایق این شام مرگزای چندین هزار چشمهء خورشید در دلم می جوشد از یقین
احساس میکنم درهر کنار وگوشه ی این شوره زار نا امیدی و یاء س , چندین جنگل شاداب ناگهان میروید از زمین
.................................................................................................
گو بهار, دل وجان باش و خزان باش ارنه , ای بسا باغ و بهاران که خزان من وتوست
............................................................................................................................
روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
روزی که هر لب ترانه است
روزی که دیگر در های خانه هایشان را نمی بندند ./ قفل افسانه است
...................................................................................
در بهار 87
یاد شاعران آزاده: فروغ فرخزاد/ ناتل خانلری/ محمد رضا شفیعی کد کنی/ سیاوش کسرائی/ شیخ اشراق/
احمد شاملو/ هوشنگ ابتهاج را گرامی می داریم .
با درود وسپاس پروین جلائی از انجمن مشارکت اجتماعی ,فرهنگی زنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر